Herdenkingsbijeenkomst 4 mei 2018

Vandaag 4 mei 2018, stonden we met elkaar stil op de Joodse begraafplaats Tacozijl. ter nagedachtenis aan de gevallenen. Jelle Wesselius voorzitter van de stichting nam ons mee in zijn woorden over de herdenking. Namens de gemeente de Fryske Marren legde Burgemeester Fred Feenstra bloemen bij de gedenkplaat. Na het voorlezen van tekst en passende gedichten ging een ieder huiswaarts.
Het was mooi te zien dat de groep dit jaar uit 24 belangstellenden bestond.
Hieronder de tekst van de woorden uitgesproken door Jelle Wesselius.

Dodenherdenking Joodse Begraafplaats – 4 mei 2017

(welkomstwoord voorz. St. Joodse Begraafplaats Tacozijl)

Namens de Stichting Joodse Begraafplaats Tacozijl wil ik iedereen van harte welkom heten. Een bijzondere dag, een bijzondere plaats, een bijzonder moment…

De stilte van het moment, stilte om echt stil te staan bij wat er toe doet. Nadenken over wat geweest is, waar we verdrietig om zijn, soms kwaad zelfs. Waarom, waarom…., hoe vaak zou dat woord niet uitgesproken zijn, hardop maar ook stil fluisterend of nog vaker als gedachte door je hoofd gegaan?

We zouden overal een antwoord op willen, maar dat is er niet altijd. Want hoe zouden de verschrikkingen die oorlogen en geweld teweeg brengen te verklaren zijn. Hoe kunnen mensen zo wreed voor elkaar zijn. Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar niet respecteren en met elkaar, naast elkaar en samen kunnen leven in één wereld waar we elkaars gelijken zijn.

 Zou dit een wens zijn die nooit uit zal komen? Zou dit voor ons als mensen te moeilijk zijn? Laten we dat vooral niet geloven, laten we er metelkaar in blijven geloven dat het mogelijk is om een toekomst te hebben waar plaats is voor iedereen.

En wat is het dan belangrijk om op deze dag, op dit moment en zeker ook op deze plaats, te herdenken dat er momenten waren dat er geen wederzijds respect was, dat mensen elkaar vermoorden omdat de ander zogenaamd anders was….

Laten we nooit vergeten waar dit toe heeft geleid en laten we leren van de gebeurtenissen uit het verleden. Ons verzetten tegen het ‘vergeten’ van de waarheid. Want hoe gemakkelijk en verleidelijk kan dat soms zijn! Nee, wij zijn nu verantwoordelijk om wij nu leven en nu kunnen en moeten doorgeven dat vrijheid altijd bijzonder is. Dat ervaren kan alleen als je erkent dat er ook andere momenten zijn geweest.

En toepasselijk is het om dan ook stil te staan op deze bijzondere begraafplaats. Een rustplaats en een plek waar liefde, leed maar ook hoop samen komen. Hoop omdat we moeten en kunnen leren van het verleden.

Tot slot van mijn welkomstwoord wil ik graag een gedicht met u delen….

STILTE van Amber Bontekoe

Zeg niets

Doe niets

Ervaar en luister

De stilte, zo vol van geluid

Het geluid van jezelf

Het geluid waarvan je niet weet dat het bestaat

Omdat je het nog nooit hebt gehoord

De stilte kijkt recht in je ogen

Loop niet weg, blijf staan

Het geeft niet als het je raakt

Er is stilte omdat jij geen geluid maakt

De stilte slaat een arm om je heen

Neem de tijd om stil te staan bij dit moment

Verleden

Herinneringen

Herdenken

Stilte

Ik wil een ieder vragen om twee minuten stil te zijn uit eerbied voor hen die gevallen zijn voor onze vrijheid!

2 minuten stilte

Er is nu gelegenheid voor het leggen van bloemen en aansluitend geef ik het woord aan burgemeester Veenstra namens de gemeente DFM

(Burg. Veenstra - toespraak)

(afsluiting  Jelle Wesselius)

We zijn aan het einde gekomen van deze korte maar erg belangrijke plechtigheid. De Joodse Begraafplaats, een plek die altijd zal herinneren aan de mensen die omgekomen zijn in de Tweede Wereldoorlog. Maar vooral ook als de bijzondere plek die herinnert aan het Joodse volk welke zoveel offers heeft gebracht omdat ze zogenaamd anders waren……

In deze afsluitende woorden nog een gedicht….

OORLOG van Rutger Kopland

Terwijl het verhaal wil dat het verteld en

voorbij is – maar het breekt af

Zeker, het is mij verteld en verteld

maar nog

ik zie die grijze beduimelde foto

maar nog is het gras weer groener dan gras

en de bloesem weer witter dan bloesem

in die grijze tuin moet oorlog zijn geweest

in die man, die vrouw, dat kind

in dat grijze gras onder die grijs bloeiende boom

het is mij verteld en verteld hoe zij daar

hadden moeten verdwijnen worden weggevoerd

in goederentreinen, nooit teruggekomen

terwijl het verhaal wil dat het verteld en

voorbij is – maar het breekt af

zeker, het is mij verteld en verteld

hoe vrede weerkeerde

maar nog is er geen andere foto dan deze

waarin het nog moet.

Laten wij er voor zorgen dat we de lessen blijven doorgeven uit het verleden en de vrijheid die wij kregen delen met alle medemensen. En deze boodschap blijven doorgeven…keer op keer….

Hartelijk dank voor uw komst!