Vandaag 4 mei 2018, stonden we met elkaar stil op de Joodse begraafplaats Tacozijl. ter nagedachtenis aan de gevallenen. Jelle Wesselius voorzitter van de stichting nam ons mee in zijn woorden over de herdenking. Namens de gemeente de Fryske Marren legde Burgemeester Fred Feenstra bloemen bij de gedenkplaat. Na het voorlezen van tekst en passende gedichten ging een ieder huiswaarts.
Het was mooi te zien dat de groep dit jaar uit 24 belangstellenden bestond.
Hieronder de tekst van de woorden uitgesproken door Jelle Wesselius.
Dodenherdenking Joodse Begraafplaats –
4 mei 2017
(welkomstwoord voorz. St. Joodse
Begraafplaats Tacozijl)
Namens de
Stichting Joodse Begraafplaats Tacozijl wil ik iedereen van harte welkom heten.
Een bijzondere dag, een bijzondere plaats, een bijzonder moment…
De stilte van
het moment, stilte om echt stil te staan bij wat er toe doet. Nadenken over wat
geweest is, waar we verdrietig om zijn, soms kwaad zelfs. Waarom, waarom…., hoe
vaak zou dat woord niet uitgesproken zijn, hardop maar ook stil fluisterend of
nog vaker als gedachte door je hoofd gegaan?
We zouden
overal een antwoord op willen, maar dat is er niet altijd. Want hoe zouden de
verschrikkingen die oorlogen en geweld teweeg brengen te verklaren zijn. Hoe
kunnen mensen zo wreed voor elkaar zijn. Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar
niet respecteren en met elkaar, naast elkaar en samen kunnen leven in één
wereld waar we elkaars gelijken zijn.
Zou dit een wens zijn die nooit uit zal komen?
Zou dit voor ons als mensen te moeilijk zijn? Laten we dat vooral niet geloven,
laten we er metelkaar in blijven geloven dat het mogelijk is om een toekomst te
hebben waar plaats is voor iedereen.
En wat is het
dan belangrijk om op deze dag, op dit moment en zeker ook op deze plaats, te
herdenken dat er momenten waren dat er geen wederzijds respect was, dat mensen
elkaar vermoorden omdat de ander zogenaamd anders was….
Laten we
nooit vergeten waar dit toe heeft geleid en laten we leren van de
gebeurtenissen uit het verleden. Ons verzetten tegen het ‘vergeten’ van de
waarheid. Want hoe gemakkelijk en verleidelijk kan dat soms zijn! Nee, wij zijn
nu verantwoordelijk om wij nu leven en nu kunnen en moeten doorgeven dat
vrijheid altijd bijzonder is. Dat ervaren kan alleen als je erkent dat er ook
andere momenten zijn geweest.
En
toepasselijk is het om dan ook stil te staan op deze bijzondere begraafplaats.
Een rustplaats en een plek waar liefde, leed maar ook hoop samen komen. Hoop
omdat we moeten en kunnen leren van het verleden.
Tot slot van
mijn welkomstwoord wil ik graag een gedicht met u delen….
STILTE van Amber Bontekoe
Zeg niets
Doe
niets
Ervaar
en luister
De
stilte, zo vol van geluid
Het
geluid van jezelf
Het
geluid waarvan je niet weet dat het bestaat
Omdat
je het nog nooit hebt gehoord
De
stilte kijkt recht in je ogen
Loop
niet weg, blijf staan
Het
geeft niet als het je raakt
Er
is stilte omdat jij geen geluid maakt
De
stilte slaat een arm om je heen
Neem
de tijd om stil te staan bij dit moment
Verleden
Herinneringen
Herdenken
Stilte
Ik wil een ieder vragen om twee minuten stil te zijn uit eerbied voor hen die
gevallen zijn voor onze vrijheid!
2 minuten stilte
Er is nu gelegenheid
voor het leggen van bloemen en aansluitend geef ik het woord aan burgemeester
Veenstra namens de gemeente DFM
(Burg.
Veenstra - toespraak)
(afsluiting
Jelle Wesselius)
We zijn aan het einde
gekomen van deze korte maar erg belangrijke plechtigheid. De Joodse
Begraafplaats, een plek die altijd zal herinneren aan de mensen die omgekomen
zijn in de Tweede Wereldoorlog. Maar vooral ook als de bijzondere plek die herinnert
aan het Joodse volk welke zoveel offers heeft gebracht omdat ze zogenaamd
anders waren……
In deze afsluitende woorden nog een gedicht….
OORLOG van Rutger
Kopland
Terwijl
het verhaal wil dat het verteld en
voorbij
is – maar het breekt af
Zeker,
het is mij verteld en verteld
maar
nog
ik
zie die grijze beduimelde foto
maar
nog is het gras weer groener dan gras
en
de bloesem weer witter dan bloesem
in
die grijze tuin moet oorlog zijn geweest
in
die man, die vrouw, dat kind
in
dat grijze gras onder die grijs bloeiende boom
het
is mij verteld en verteld hoe zij daar
hadden
moeten verdwijnen worden weggevoerd
in
goederentreinen, nooit teruggekomen
terwijl
het verhaal wil dat het verteld en
voorbij
is – maar het breekt af
zeker,
het is mij verteld en verteld
hoe
vrede weerkeerde
maar
nog is er geen andere foto dan deze
waarin
het nog moet.
Laten wij er voor zorgen dat we de lessen blijven doorgeven uit het verleden en
de vrijheid die wij kregen delen met alle medemensen. En deze boodschap blijven
doorgeven…keer op keer….
Hartelijk dank voor uw
komst!